Μέσα στις εκκλησιές , τις μέρες αυτές ιδιάιτερα, μεγάλος κλονισμός -για κάθε Έλληνα- οι νεκρές ή πανάρχαιες λέξεις (και οι πτώσεις και οι χρόνοι και οι εγκλίσεις) που αναπηδούν πάνδημες στα χείλη των ζωντανών ανθρώπων. Είτε φωναχτά. Είτε ψυχθισριστά, καθώς ξεφυλλίζουν καθένας τη Σύνοψή του. Μπορεί ακόμα μεγαλύτερος για όσους δεν καταλαβαίνουμε -τους περισσότερους- σε όλες τις λεπτομέρειες το νόημα. Ένας μεγάλος κλονισμός και ένας μεγάλος απολογισμός για το μικρό (σήμερα) γένος των Ελλήνων. Και όλα τα νεκρά τούτα ή τα πανάρχαια, αξεδιάλυτα χωνεμένα με τη ζωντανή ορθόδοξη πίστη μας. Καταστάσεις ανεξήγητες με λόγια.
Ζήσιμος Λορεντζάτος. Collectanea. Αθήνα: Δομός.
Απόσπασμα #1068. σελ. 626
No comments:
Post a Comment