Saturday, April 10, 2010

Χρονότοποι σύνθετοι και διασκεδαστικοί

Πώς είναι για τα παιδιά Ελλήνων, αγροτών, μαστόρων, δασκάλων, παπάδων, να μεγαλώνουν στην ίδια γειτονιά, ας πούμε στα Σκαπετιάνικα που γεννήθηκε 300 χρόνια πριν ο ομόζηλος των πατέρων της Εκκλησίας Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος Β'. Στο ίδο χωριό που θεμελιώθηκε ένα από τα πρώτα σχολεία μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους.
Πιο πέρα, δυτικά, το μονοπάτι που πήρε ο μέγας Αλέξανδρος όταν ανέβηκε στα Αοράνια, στον Χελμό, στο κρύο βουνό, να βρει τα ύδατα της Στυγός, το αθάνατο νερό. Πιο νότια οι αρχαίες κερκίδες του Θεάτρου της Αιγείρας.
Πιο ανατολικά το πηγάδι του Φενεού που σκοτώθηκαν Έλληνες στον φρικτό εμφύλιο.
Μάχες των πόλεων της Αχαϊκής συμπολιτείας, και μάχες με τους Τούρκους... Ελληνική Μυθολογία, Οδύσσεια και Ιλιάδα, βυζαντινοί ύμνοι, Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια... δηματικά τραγούδια, χοροί αντικριστοί και κυκλωτικοί που εδώ και πάνω από 100 χρόνια είναι οι ίδιοι.
Μεγαλώσαμε σε χρονότοπους που συμπύκωναν αιώνες γεωγραφίας και ιστορίας. Μέσα σε ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα. Ο καθένας μας είναι μια πολυφωνική χορωδία. Πολλές φωνές, γέλια, κραυγές, κλάματα, φθόγγοι...
Τόσα στρώμα έχει αυτή ηγλώσσα, πώς να μη γίνουμε ένας λαός, που τραγουδά, χορεύει και γράφει ποίηση...
Κάθε στροφή στη ζωή και μια συγκίνηση. Γι αυτό μιλάμε πολύ. Και εμπλέκουμε τους επισκέπτες μας σε σύνθετες και αστείες ιστορίες.
Μετά από όλα αυτά... Πώς να μη πιστέψουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου; Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Πώς να γίνουμε σοβαροί; Πώς να πάρουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά;
Και όλα να καταστραφούν με αυτή την τωρινή κρίση... κάθαρση θα είναι... θα είναι αβάσταχτος ο πόνος, αλλά θα γίνουμε πιο αληθινοί... έχουμε περάσει και χειρότερα.
Ένα δεν πρέπει να κάνουμε καταναλωτικό, ρηχό, εργαλειακό προϊόν, την Ελληνική γλώσσα. Για να μη σταματήσουμε να γράφουμε ποίηση.