"Ο ελληνικός κόσμος δεν μπορούσε να έχει ενιαία σύνορα, μια δυναμία που ενισχυόταν από τη ναυτική και εμπορική εξάπλωση και τη μετανάστευση. Η πολιτική μονάδα δεν μπορούσε ποτέ να ελέγξει τις εμπορικές και πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλήνων, κι έτσι στην ελληνική σφαίρα οικοδομήθηκε ένας ανοιχτός χαρακτήρας, που έμοιαζε αρκετά με την φοινικική ενότητα - μια αναγνωρισμένη κοινή κουλτούρα που συνδυαζόταν με πολιτική αποκέντρωση. Ίσως οι δύο σφαίρες επιρροής να ήταν παρόμοιες περί το 700 π.Χ. Όμως η μετεγενέστερη ελληνική πολιτισμική ενοποίηση προχώρησε πολύ μακρύτερα, τόσο στο εσωτερικό όσο και μεταξύ των πόλεων κρατών, όπως πιστοποιέι η εγγραματοσύνη. Η Ελλάδα είναι ο πρώτος γνωστό εγγράμματος πολιτισμός στην ιστορία. Το αλφάβητο είναι δάνειο από τη Φοινίκη. Αν και οι Έλληνες προσέθεσαν σ' αυτό φωνήεντα , αυτό το έκαναν απλώς μεταβάλλοντας φοινικικούς χαρακτήρες που δεν χρησίμευαν στη δική τους γλώσσα. .."
Michael Mann (1986). Οι Πηγές της Κοινωνικής Εξουσίας. Τόμος Α'. Μια Ιστορία της Εξουσίας από τις αρχές ως το 1760 μ. Χ. Αήνα: Πόλις. 2008. Σελ. 289.
