Έξω... στον χρόνο

Θυμάσαι... τον χρόνο της ιστορίας του ο Σπυρίδων τον μετρούσε και τον διηγιόταν σύμφωνα με τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, σχετικά με την τάση ενός συστήματος αν αφεθεί μόνο του να αυξάνει την αταξία που επικρατεί σε αυτό: Ο χρόνος περνούσε για τον πατέρα μου, διότι τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Πρώτα είχαμε όλα τα καλά και με τά ήλθε ο πόλεμος και μετά η κατοχή, όπου βέβαια είχε φροντίσει και είχε αρκετά τρόφιμα. Αλλά τελικά τα χάσαμε όλα. Μετά ήλθε η φυλακή και παρά λίγο να χάσει την δουλειά του. Μετά…

Φαντάσου να ζούσε σήμερα...

Ζούμε όλοι σε μια διάψευση της αλήθειας, ενώ γνωρίζουμε ότι πλησιάζει η πραγματικότητα...
Ζούμε στη καρδιά του σκότους, την νύχτα των αιμομικτικών και πατροκτονικών επιθυμιών...
Γιατί δεν βγαίνουμε στο φως της μέρα εκεί που είναι ο νόμος ενός πατέρα που βάζει όρια...
Γιατί δεν βγαίνουμε έξω στον χρόνο, στις σχέσεις, στον έξω κόσμο...έξω από το καβούκι μας...