Έχουμε χορτάσει τα 27 χρόνια εδώ, στην Εξοχή, την πανσέληνο. Κάθε χρόνο μας μαγεύει. Ομορφαίνει την ούτως ή άλλως πανέμορφη φύση. Ίσως και η θέση του σπιτιού μας και οι βεράντες ολόγυρά του να έλκουν σαν μαγνήτες όλο το μεγαλείο της.
Καθισμένοι κάθε χρόνο στα καθίσματα του μπαλκονιού, με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό, ξεχνιόμαστε παρακολουθώντας το γύρισμα του φεγγαριού στο βελούδο του στερεώματος.
Η λάμψη του μεταμορφώνει το τοπίο γύρω και μακριά από το σπίτι μας. Οι βράχοι της Σκαλίτσας ασημίζουν και το ασήμι τους κυλά στους πρόποδες και τη λίγη αλλά χαριτωμένη βλάστησή της. Τα μικρά δέντρα στη σειρά της κορυφής θυμίζουν στρατιώτες αποκαμωμένους μετά τη μάχη, ήρεμους, σιωπηλούς.
Του πλατάνου του Αη-Λιά μετράς τα φύλλα, τα νερά της λίμνης δίπλα λαμποκοπούν, τα αγριάγκαθα, περήφανα, σχολιάζουν μεταξύ τους. Ένα ειδυλλιακό, μαγευτικό θέαμα παρουσιάζει η φωτεινή πανσέληνος του Αυγούστου.
Λες πως αυτή τη νύχτα ζεις σε έναν άλλο κόσμο, έναν παρθένο κόσμο όπου δεν φτάνει τίποτα από την αγωνία και το άγχος των καιρών.
Κάπως ενώνεται με ομορφιά και απλότητα το έργο του Θεού και της φύσης.
Οι δρόμοι φωταγωγούνται. Κάθε λιθάρι, κάθε πτυχή της γης, κάθε δέντρο, μικρό ή μεγάλο, φαντάζει σαν ζωντανό, χαμογελάει και χαίρεται. Ευχαριστεί, με ένα σάλεμα του κεφαλιού από το νυχτερινό αεράκι, το φεγγάρι, σα να υποκλίνεται μπροστά του.
Τα βουνά γύρω από τη Ράχωβα, πιο πράσινα από ό,τι την ημέρα, πιο δροσερά, πιο μαγευτικά στη λάμψη του φεγγαριού.
Οι λαγκαδιές δείχνουν όλο το βάθος τους και τα όμορφα χωριά απέναντι, Περιθώρι και Σαραντάπηχο, είναι φωτισμένα σαν από τεχνητούς προβολείς.
Πόσο φωτίζει το διάβα μας, αν κάνουμε κι εμείς μια βόλτα στη γη παράλληλα με το ίδιο στον ουρανό!
Πόσο ευτυχισμένα τα ζευγάρια δίνουν τα χέρια μέσα σε ένα τέτοιο μεγαλείο του ουρανού και υπόσχονται αιώνια αγάπη! Το άπλετο φως του τα καθοδηγεί με ασφάλεια από κάποιο στενό δρομάκι στη φωλίτσα τους.
Η ομορφιά, ο θαυμασμός, ο έρωτας, το τραγούδι, γεννιούνται από τη θέα του αυγουστιάτικου φεγγαριού, από τα χίλια παιχνίδια που μας παίζει η πανσέληνος. Παντού φέγγει· σε αυτό, όμως, το ευλογημένο ορεινό χωριό μεγαλουργεί.
Και αυτό, παντεπόπτης και συντονιστής, με την μπαγκέτα στο χέρι, απαλά, με ήρεμο και γλυκό χαμόγελο, διευθύνει τη σιωπηλή συναυλία της νύχτας, τη συναυλία των χρωμάτων.
Αποτυπωμένο σε πίνακες μεγάλων ζωγράφων και χιλιοτραγουδισμένο από εξαίσιους ποιητές και μελωδούς είναι το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Φέτος το σκίασαν τραγικά οι μεγάλες, πρωτοφανείς πυρκαγιές, που έπληξαν τη χώρα.
Το φωτισμένο, όμως, εσωτερικό του σπιτιού, μας έκανε να πεταχτούμε έξω, έστω και με βαριά καρδιά, και να του κάνουμε λίγη συντροφιά. Μια συντροφιά που λάμπει από την επιθυμία και την λύπη για τα τραύματα που κάνουμε στον κόσμο μας. Σιγοτραγουδήσαμε κάποια τραγούδια που γράφτηκαν γι’ αυτό και αποτυπώσαμε στο βλέμμα και στο νου μας την ομορφιά του.
Φεύγουμε από το χωριό πιο κεφάτοι και πιο αισιόδοξοι.
Καθισμένοι κάθε χρόνο στα καθίσματα του μπαλκονιού, με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό, ξεχνιόμαστε παρακολουθώντας το γύρισμα του φεγγαριού στο βελούδο του στερεώματος.
Η λάμψη του μεταμορφώνει το τοπίο γύρω και μακριά από το σπίτι μας. Οι βράχοι της Σκαλίτσας ασημίζουν και το ασήμι τους κυλά στους πρόποδες και τη λίγη αλλά χαριτωμένη βλάστησή της. Τα μικρά δέντρα στη σειρά της κορυφής θυμίζουν στρατιώτες αποκαμωμένους μετά τη μάχη, ήρεμους, σιωπηλούς.
Του πλατάνου του Αη-Λιά μετράς τα φύλλα, τα νερά της λίμνης δίπλα λαμποκοπούν, τα αγριάγκαθα, περήφανα, σχολιάζουν μεταξύ τους. Ένα ειδυλλιακό, μαγευτικό θέαμα παρουσιάζει η φωτεινή πανσέληνος του Αυγούστου.
Λες πως αυτή τη νύχτα ζεις σε έναν άλλο κόσμο, έναν παρθένο κόσμο όπου δεν φτάνει τίποτα από την αγωνία και το άγχος των καιρών.
Κάπως ενώνεται με ομορφιά και απλότητα το έργο του Θεού και της φύσης.
Οι δρόμοι φωταγωγούνται. Κάθε λιθάρι, κάθε πτυχή της γης, κάθε δέντρο, μικρό ή μεγάλο, φαντάζει σαν ζωντανό, χαμογελάει και χαίρεται. Ευχαριστεί, με ένα σάλεμα του κεφαλιού από το νυχτερινό αεράκι, το φεγγάρι, σα να υποκλίνεται μπροστά του.
Τα βουνά γύρω από τη Ράχωβα, πιο πράσινα από ό,τι την ημέρα, πιο δροσερά, πιο μαγευτικά στη λάμψη του φεγγαριού.
Οι λαγκαδιές δείχνουν όλο το βάθος τους και τα όμορφα χωριά απέναντι, Περιθώρι και Σαραντάπηχο, είναι φωτισμένα σαν από τεχνητούς προβολείς.
Πόσο φωτίζει το διάβα μας, αν κάνουμε κι εμείς μια βόλτα στη γη παράλληλα με το ίδιο στον ουρανό!
Πόσο ευτυχισμένα τα ζευγάρια δίνουν τα χέρια μέσα σε ένα τέτοιο μεγαλείο του ουρανού και υπόσχονται αιώνια αγάπη! Το άπλετο φως του τα καθοδηγεί με ασφάλεια από κάποιο στενό δρομάκι στη φωλίτσα τους.
Η ομορφιά, ο θαυμασμός, ο έρωτας, το τραγούδι, γεννιούνται από τη θέα του αυγουστιάτικου φεγγαριού, από τα χίλια παιχνίδια που μας παίζει η πανσέληνος. Παντού φέγγει· σε αυτό, όμως, το ευλογημένο ορεινό χωριό μεγαλουργεί.
Και αυτό, παντεπόπτης και συντονιστής, με την μπαγκέτα στο χέρι, απαλά, με ήρεμο και γλυκό χαμόγελο, διευθύνει τη σιωπηλή συναυλία της νύχτας, τη συναυλία των χρωμάτων.
Αποτυπωμένο σε πίνακες μεγάλων ζωγράφων και χιλιοτραγουδισμένο από εξαίσιους ποιητές και μελωδούς είναι το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Φέτος το σκίασαν τραγικά οι μεγάλες, πρωτοφανείς πυρκαγιές, που έπληξαν τη χώρα.
Το φωτισμένο, όμως, εσωτερικό του σπιτιού, μας έκανε να πεταχτούμε έξω, έστω και με βαριά καρδιά, και να του κάνουμε λίγη συντροφιά. Μια συντροφιά που λάμπει από την επιθυμία και την λύπη για τα τραύματα που κάνουμε στον κόσμο μας. Σιγοτραγουδήσαμε κάποια τραγούδια που γράφτηκαν γι’ αυτό και αποτυπώσαμε στο βλέμμα και στο νου μας την ομορφιά του.
Φεύγουμε από το χωριό πιο κεφάτοι και πιο αισιόδοξοι.
Ελένη Μανωλοπούλου
No comments:
Post a Comment