Η Loraux (2005) αναφέρει τον Θουκυδίδη που καταπιάνεται με την άγρια αναπαράσταση της στάσεως, την ακατανίκητη κίνηση προς το ξεπέρασμα των ορίων του τρομερού. Με την λέξη ‘ωμός’ χαρακτηρίζει την ουσία του εμφυλίου, η φρίκη του οποίου είναι σύμφυτη με τη ζωή του ανθρώπου σε πόλη. Ο ιστορικός δεν νοιάζεται για την επικαιρότητα, αλλά για τη γλώσσα διότι αναζητά την ‘αληθέστατη αιτία’. Χρησιμοποιεί τα συνειδητά για να μιλήσει για τα μη ορατά. Επιλέγει τα γεγονότα αναζητώντας στην πλοκή τους την ουσία τους.
Γράφει ο ιστορικός: «Έτσι, ο εμφύλιος πόλεμος βασίλευε μέσα στις πόλεις…Άλλαξαν ακόμη και τη συνηθισμένη σημασία των λέξεων (την ειωθυίαν αξίωσιν) σε σχέση με τα πράγματα, θέλοντας να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους»… Το θέμα είναι να μη «δοθεί ένα νέο όνομα στο πράγμα: ένα λάθος όνομα για να εκφράσει μια πραγματικότητα».
Loraux, N (2005) Η Τραγωδία της Αθήνας. Η Πολιτική μεταξύ Σκιάς και Ουτροπίας, Μετάφραση; Κ. Αλεξοπούλου, Σπ. Γεωργακόπουλος, 2007, Πατάκη, Αθήνα.
