Από το 1995 έψαχνε ο Βασ. Κολοκυθάς να βρει την πατρίδα του Δοσίθεου Β' σε μια Ράχωβα στην Πελοπόνησσο. Υπήρχαν περισσότερες από μια. Το 1997 βρήκε αυτή που γύρευε και να πως περιγράφει την επίσκεψή του:
Μαθητής ακόμη στην Πατριαρχική σχολή των Ιεροσολύμων στο Ισραήλ είχα τον πόθο να γνωρίσω κάθε τι που να είχε σχέση με την ζωή, την δράση και τους αγώνες του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσιθέου του Β'. Τον πόθο μου αυτόν τον εξέφρασα στον τότε πνευματικό μου, πατέρα Αρίσταρχο (νυν Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντίνης) ζητώντας του συνάμα να μου εμπλουτίσει τις γνώσεις που είχα μέχρι τότε με όσα περισσότερα στοιχεία υπάρχουν σχετικά με τον ιεράρχη. Ο ακούραστος, λοιπόν αυτός εργάτης της σοφίας, με εισήγαγε στην Πατριαρχική βιβλιοθήκη και ποδηγετώντας με, με άφηνε να εντρυφώ στα μυστήρια της μάθησης, προσθέτοντάς μου γνώσεις γύρο από τον αρχικό μου πόθο. Είναι δύσκολο κάποιος ερευνητής να περιγράψει την χαρά που αισθάνεται την στιγμή που ανακαλύπτει το αντικείμενο της αναζήτησής του. Γι' αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να σας αποδώσω το συναίσθημα που με κατέλαβε όταν διάβασα πως υπάρχει «κάτι» εκκλησιαστικό γύρο από τον ιερό Δοσίθεο στην πατρίδα του, την «Εξοχή» της Αχαίας. Δεν άργησα να μάθω πως έπ' ονόματι του Αγ. Νικολάου υπάρχει ναός, του οποίου η αγιογράφηση έγινε «δι εξόδου... του Μακαριωτάτου κυρ Δοσιθέου» στην Ράχωβα της επαρχίας Κορίνθου. Αποτυπώνοντας καλά αυτά τα «νέα» για εμένα στοιχεία άρχισα να ψάχνω ακόμη και όταν, ερχόμενος για σπουδές την Αθήνα, εγκαταστάθηκα στην Ελλάδα. Πράγματι έμαθα πώς η ονομασία του οικισμού «Ράχωβα» έχει δώσει την θέση της στην «Εξοχή» και πως η επαρχία Κορίνθου, η οποία διοικούσε τότε την περιοχή υποχώρησε υπέρ της Αχαΐας.
Μια ανοιξιάτικη μέρα, λοιπόν παίρνω για συνοδοιπόρο μου τον ομαίμονά μου και πατέρα και ακολουθώντας έναν χάρτη, αρχίσαμε να ψάχνουμε σαν προσκυνητές τα «Ιεροσόλυμα» της Ελλάδας (όπως θεωρούσαμε) τον χώρο τον οποίο κατάφερε να μετατρέψει ο Πατριάρχης σε ιεροσολυμίτικο κονάκι. Στο αντίκρισμα της εισόδου του ναΐσκου κάτι άλλο συνέβη. Ο τόπος άρχισε να μυρίζει Ιεροσόλυμα, τα αυτιά να ακούνε τις επιβλητικές καμπάνες του Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, κάθε βήμα να αισθάνεται ότι πατάει σε Αγια χώματα. Το θαύμα είχε συντελεσθεί. Κατάφερε με την
επιβλητικότητα της ζωής του να σφραγίσει την τοποθεσία όλη με την σφραγίδα των Αγίων Τόπων. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του ναίσκου δεν χόρταινα να κοιτάζω ξανά και ξανά το όνομά του στην αναθηματική επιγραφή που είναι πάνω από την μία και μόνη είσοδο.
Τα βιβλία γράφουν πως ο αγιογράφος της εκκλησίας αγιογραφώντας την εικόνα του Χριστού στο κτιστό τέμπλο, είχε στην μνήμη του τον Άγιο Πατριάρχη και προσπαθούσε να μιμηθεί τον Χριστό με τον άνθρωπο που τότε ήταν όντως «εις τύπον και τόπον Χριστού».
Για εμάς τους χριστιανούς ποτέ δεν τελειώνει έτσι απλά ένα προσκύνημα. Το προσκύνημα πάντα συνοδεύεται με μία λειτουργική πράξη, η οποία θα γίνει και το επισφράγισμα της «ιεράς» πορείας, ώστε να αποδοθεί η πρέπουσα δόξα στον δημιουργό τών όλων. Άιντε όμως που ο οικισμός ζωντανεύει μόνο τα καλοκαίρια και την περίοδο που πήγαμε ούτε παπάς δεν υπήρχε; Τι να κάνουμε όμως; Το καλοκαίρι πλησίαζε. Ρωτώντας, βρήκαμε το τηλέφωνο του ιερέα και με την πρώτη ευκαιρία πάλι βρεθήκαμε στην «Ράχωβα» όχι όμως μόνοι μας, αλλά με αρκετούς γνωστούς και φίλους, για να λειτουργηθούμε στην πατρίδα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσιθέου Σκαρπέτη, το γένος Νοταρά. Μετά το πέρας της λειτουργίας ήπιαμε όλοι μαζί τον παραδοσιακό καφέ στο μοναδικό καφενείο της πλατείας του χωριού, ακούγοντας παράλληλα λίγα λόγια για την ζωή του μεγάλου ιεράρχη. Τότε ήταν που με μεγάλη χαρά άκουσα για την ύπαρξη εξωραϊστικού συλλόγου ο οποίος έχει έντονο ενδιαφέρον για την διατήρηση του ιερού χώρου.
Βασίλειος Κολοκυθάς Αρχιτέκτων μηχανικός Ε.Μ.Π.
No comments:
Post a Comment